تولید پروتئین نوترکیب انسولین (IGF-1) در گیاهان و راهکارهای افزایش آن ها از طریق مهندسی ژنتیک

اخیرا دیابت وابسته به انسولین سومین عامل بزرگ مرگ ‌و میر در کشورهای صنعتی بعد از بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان شده است. تزریق انسولین و یا پروتئین­های شبه انسولین از قبیل IGF-1، مهم‌ترین روش درمان این بیماری محسوب می‌شود. با توجه به روند افزایشی این بیماری، روش‌های متداول جوابگوی نیاز روز افزون به این نوع پروتئین­ها نخواهد بود. بنابراین، توسعه تکنیک­های جدید برای تولید این پروتئین­ها در سطوح بالاتر و باکیفیت بیشتر، از اهمیت بالایی برخوردار است. در حال حاضر، این پروتئین­ها بیشتر در سیستم‌های باکتریایی و مخمر تولید می‌شوند، ولی به ­دلیل مشکلاتی که این سیستم­ها دارند و همین‌طور برای ایمنی بیشتر و تولید با ظرفیت بالا، استفاده از سیستم­های گیاهی توصیه می‌شود. مزایای تولید پروتئین­های نوترکیب در گیاهان از قبیل فرآوری و انجام تغییرات پس از ترجمه مناسب، فقدان اندوتوکسین­ های موجود در باکتری، می­باشد. استفاده از گیاهان تراریخته به ­عنوان سیستم‌های بیان مناسب برای تولید پروتئین نوترکیب در مقیاس وسیع و سطوح تجاری، می‌تواند هزینه تولید آن­را تا حدود زیادی کاهش دهد. تولید پروتئین­های دارویی در گیاهان، پیشرفت­های قابل‌توجهی را در صنعت آزمایشگاهی و دارویی داشته است. انواع پروتئین­های باارزش از جمله پروتئین­های سرم انسان، تنظیم کننده­های رشد، آنتی­ بادی، واکسن، آنزیم­های صنعتی، در گیاهان به طور موثری بیان شده است.